“Hij is zó lastig, hij luistert niet naar me,” verzucht ze. “Hij negeert me soms.” Ze heeft het over haar 7-jarige zoon. Een leuk mannetje, vol levenslust en glimmende pretoogjes. Altijd in voor iets nieuws. “Ik word gek van hem, hij vraagt zoveel energie van me. Ik word snel ongeduldig en schiet dan uit mijn slof,” vervolgt ze. De blik die ze hem toewerpt spreekt boekdelen.
Uitgeblust
Ik begrijp haar wel, het valt niet mee om een druk gezin te runnen met vier jonge kinderen en een man die meer op zijn werk dan thuis is. Ze is steeds harder gaan werken om het gezin draaiende te houden en daarmee loste ze elk probleem op. Maar ze heeft geen puf meer om nog iets extra’s te doen. Zij voelt zich in de steek gelaten. Jaren geleden kochten ze hun eerste huis, kozen bewust voor kinderen; ze waren maatjes en konden op elkaar bouwen. Nu heeft ze het gevoel dat ze er alleen voor staat. Hij werkt en zij regelt het gezin. Twee aparte werelden. Wat zou ze graag eens een week met hem ruilen en ‘gewoon’ naar het werk gaan! Ze mist haar baan. Die heeft ze opgezegd na de geboorte van hun derde kind.
Niet zoals mijn moeder
Ze voelt zich ontevreden en gefrustreerd. Ze maakt zich ook zorgen. Ooit heeft ze zich voorgenomen om niet te worden zoals haar moeder: altijd bezig met het huishouden, klagen en zeuren. Maar als ze eerlijk is moet ze bekennen dat ze aardig op weg is om in de voetsporen van haar moeder te treden. Die constatering maakt haar aan het schrikken. Ze heeft zichzelf totaal uit het oog verloren.
Vasthouden
Het is tijd voor de weg terug, de weg terug naar zichzelf. Zodat ze weer weet wie ze is en wat ze wil. Zodat ze leert los te laten waardoor ze de situatie weer in de hand heeft. Klinkt tegenstrijdig, nietwaar? Maar stel je eens voor dat je een hand vol zand hebt en je je hand stevig dichtknijpt om het zand vast te houden. Wat denk je dat er gebeurt? Juist ja, het glipt je door de vingers. Door vast te houden, raak je de grip kwijt en glipt de situatie je door de vingers.
Loslaten
En stel je nu eens voor dat je het zand losjes in je hand houdt, met ontspannen vingers. Wat denk je dat er dan gebeurt? Inderdaad, het meeste zand blijft in je hand liggen. Juist door los te laten, hou je het in de hand en heb je grip op de situatie.
Metafoor
De metafoor van ‘het zand in de hand’ zet haar aan het denken. Loslaten is wel het laatste dat ze doet. Maar het lijkt haar heerlijk om dat te kunnen en rust en ontspanning te ervaren. Met dit thema gaan we aan de slag.
Als je leert om los te laten, creëer je ruimte voor jezelf zonder dat je een ander tekort doet. Spreekt je dat aan? Voel je welkom en mail me op jolanda@jolandamocking.nl en boek een gratis kennismakingsgesprek.
Wil je alvast praktische tips voor rust en ontspanning? Download dan mijn gratis e-book en voel je vandaag al beter.
